Kaserat dening : Ayahanda tercinta
Angin sumilir miyak swasana ing padhukuhan karanganyar, ing dina iki ana prastawa kang wigati kanggo ngormati mimitran kang banget kalebu ngati.
Aku kelingan dhek jaman semono bebarengan kadhang konco nggebyur ing madyaning pawiyatan ndesa. akeh banget tuladho lan cathetan-cathetan kang kebak suroso nanging kabeh mau mung mujudake pangelembono kang tansah kumanthil kanthil kapatri jroning ati.
Rembulan sumunar kasaput mega ing mangsa ketiga sinaring unine melodi kang ngenyat-ngeyut ati. dhina iki sliramu pamitan mungkasi pakaryan agunglabuh labet ing ibu pertiwi.
Aku sakonco rumangsa kelangan, kapedhot ing batas yuswo nanging aku ugo nglenggono yen manungsa iku mung sadermo, pangkat derajat lan kalungguhan iku namung sadhelo.
Gusti ingkang agawe jagad kang wenang anentakake kodrat jangkaning ngurip wis pinesthi dadi ngarsaning Gusti Allah SWT.
Amung pamujiku kagem mitra kang wus purna mugiya tansah rahayuning madyaning bebrayan, pinaringan bagas kesarasan, sentoso ing budi anggenira angabekti ing ngarsani Gusti Allah SWT
